نسترن‌ها در طول جنگ جهانی دوم در باغ‌های پیروزی آمریکا کاشته می‌شدند و هنوز هم در نواحی مرطوب و شنی نوار ساحلی خاوری یافت می‌شوند.^[۱]

نسترن درختچه‌ای برگریز است. ارتفاع آن از ۱ تا ۵ متر متغیر است و ممکن است بیشتر هم رشد کند. گل‌های نسترن کوچک و دارای پنج گلبرگ هستند. رنگ آن‌ها از صورتی تا سفید (معمولاً صورتی کمرنگ) متغیر است. این گیاه بر روی ساقه‌هایش تیغ‌های کوچک و تیزی دارد که در بالا روندگی کمکش می‌کنند.^[۱]

خواص[ویرایش]

میوه آن دارای مقدار بسیار زیاد ویتامین ث است.^[۱] در طب سنتی ایران به کار می‌رود. از مهم‌ترین خواص دارویی آن می‌توان آرامش بخشی و التیام بیماری‌های قلبی را نام برد. مقوی معده، پایین آورنده فشار خون، کم‌کننده قند خون است و درد و ورم کلیه و اسهال را درمان می‌کند.

آن را به صورت دم‌کرده (چای میوه نسترن) مصرف می‌کنند.